ŁZS, z perspektywy lekarza dermatologa. Tym razem o Łuszczycowym Zapaleniu Stawów, opowie nam inny znakomity lekarz prof.dr hab.n.med. Eugeniusz Józef Kucharz, prezes Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego.
Łuszczycowe zapalenie stawów, zwane łuszczycą stawową, jest chorobą, o której nie tylko się mówi rzadko, ale nie zawsze się pamięta, iż taka choroba istnieje. Tymczasem ta nieco tajemnicza choroba, dotyka mniej więcej co dziesiątego pacjenta z łuszczycą. ŁZS jest ogólnoustrojową chorobą zapalną, w której zmianom łuszczycowym (nawet minimalnym) towarzyszy zapalenie stawów. Należy podkreślić, że nie jest to proste współistnienie łuszczycy z dolegliwościami stawowymi, a choroba jest odrębna tak od samej łuszczycy, jak i od innych zapaleń stawów.
Rozpoznanie ŁZS nie jest łatwe. Istotne jest wykazanie występowania łuszczycy (nawet ograniczonej do paznokci) i zapalenia stawów, a nie tylko okresowego ich bólu. Często stwierdza się u chorych zapalenie przyczepów ścięgnistych (czyli miejsc łączenia się kości ze ścięgnem, przykładowo: ból pięty w okolicy ścięgna Achillesa), zapalenie palców (tzw. palce kiełbaskowate u rąk, a częściej u nóg) i bóle zapalne kręgosłupa. Wszystko to są jednak objawy nieswoiste, a ustalenie rozpoznania wymaga wykluczenia innych możliwych przyczyn tych dolegliwości (np. choroby zwyrodnieniowej stawów).
Leczenie ŁZS powinno być prowadzone przez reumatologa przy współpracy z dermatologiem. Terapia prowadzona jest etapami, w których stosuje się odmienne leki, a ich dobór jest często indywidualizowany w zależności od objawów dominujących u chorego. Najczęściej początkowo stosuje się syntetyczne leki modyfikujące przebieg choroby (np. metotreksat) wspomagane leczeniem miejscowym. W następnej kolejności rozważamy skierowanie chorego do leczenia biologicznego. Od niedawna arsenał stosowanych leków uzupełnia nowy lek nie należący do wymienionych grup – inhibitor fosfodiesterazy-4 apremilast, wypełniający lukę terapeutyczną. Niestety lek ten w Polsce nie jest jeszcze refundowany.
Wczesne rozpoznanie i leczenie ŁZS pozwala na istotne spowolnienie uszkodzenia stawów i poprawę stanu ogólnego zdrowia u znacznej części chorych. Niemniej jednak, powstałych uszkodzeń stawów nie da się już cofnąć. Ważne jest, aby chory wiedział jak najwięcej o swojej chorobie i aby była to wiedza prawdziwa (a nie „leczenie się u dr Google”). Często trzeba zmienić tryb życia (otyłość, palenie tytoniu) i zapobiegać oraz leczyć choroby współistniejące.
Opracowanie własne na podstawie ogólnodostępnych materiałów.
